نوستالژی ایرانی

فیلم پرسپولیس رو نگاه کردم.یک انیمیشن سیاه و سفید ساخت فرانسه در مورد ایران.از سال 1978(سال انقلاب) تا 1998.فیلم در مورد زندگی بک دختر کوچک ایرانی است که در سال انقلاب حدودا 5-6 ساله بوده.فیلم دوران اول انقلاب،درگیریها،جنگ ایران و عراق و وضعیت اون موقع رو تصویر می کنه.و بعد وضعیت این دختر که در نوجوانی(زمان جنگ)به اتریش میره.شرایط سخت زندگی او در وین و اختلاف فرهنگ او با دیگران در کنار مشکلات روحی باعث میشه که بعد از مدتی به ایران بر میگرده.ایرانی که می خواد دوران بعد از جنگ رو تجربه کنه.به دانشگاه میره و بعد از مدتی ازدواج میکنه که البته خیلی پایدار نمی مونه.و دوباره بعد از مدتی ایران رو به مقصد فرانسه ترک می منه.
بعد از دیدن فیلم از خودم پرسیدم،ما در چنین جامعه ای زندگی می کنیم؟؟؟؟؟به نظر فیلم صادقی بود البته با کمی نوستالژی ایرانی.بر خلاف بعضی از فیلمهایی که در مورد ایران ساخته میشه هدف خراب کردن فرهنگ ایران و توهین به باورهای مردم نبود.حداقل برای ما که همین جا زندگی می کنیم به نظر واقعی و به دور از اقرار میومد.قصد دارم چند تا نقد در موردش بخونم.

امروز تولد بابای سینا بود.پارسال همین موقع سامیار نوزاد کوچولو بود و ساعتهای طولانی توی بغل من شیر میخورد و با صدای کوچک ضعیفی گریه میکرد.امسال اونقدر بزرگ شده بود که خودش هدیه رو به پدربزرگش داد(البته در ثانیه ای بعد سریع اون رو پس گرفت.) و از هیجان تولد تا ساعت 12 نیمه شب در حال شیطونی بود.البته لازم به ذکره هفته پیش که تولد خودش بود اخلاقش جور دیگری بود.....