هنوز هم جوابی ندارم...

وقتی ننویسی روزها و لحظه ها رو گم می کنی، به همین سادگی...نگاهی به عقب می اندازی و میبینی از سه سال واندی که گذشته اونقدر کم نوشتی که به نظرت می رسه تمام این لحظه ها به اندازه چند صفحه کوتاه گفتنی داشته و بس. اما واقعیت چیز دیگری است، اینکه در این سه سال و اندی اونقدر با خودت، اطرافت و زندگیت کلنجار رفتی که شاید در تمام سالهای قبل زندگی چنین تجربه ای را نکرده باشی. بعضی وقتها مجبور شدی مهارتهایی را یاد بگیری که سالها از آموختنش گذشته بود. در این سه سال و اندی بارها ناامیدی وامیدواری، منفی نگری و مثبت اندیشی را لمس کردی...و حالا اینجا نشسته ای و هنوز هم وقتی کسی ازت می پرسه که نظرت درباره مهاجرت چیه هیچ جوابی نداری، یا وقتی می خوان بدونن که آیا از اینکه مهاجرت کردی راضی هستی یا نه، قادر نیستی که در چند کلمه جواب بدی، ناچاری ترازوی مهرماهی رو در بیاری و با وزن کردن دستاوردهای اینور آب و اونور آب جواب بدی...

خانه دوست کجاست؟؟؟

نمی دونم تا کی باید برای هر دلخوری و کسلی یقه مهاجرت رو بچسبی و تقصیر همه تاملات و تلاطمهای روحی رو بندازی به گردن مهاجرت. بعد از سه سال و اندی، هنوز هم وقتی روزگار کمی از مدار دلخواه خارج میشه هیچ مقصری به جز مهاجرت پیدا نمی کنم و شاید نمی خوام پیدا کنم، حتی وقتی که می دونم مشکل از جایی در اعماق وجودم سرچشمه میگیره ... خلاصه اینکه دوباره چند روزی هست که باز پیله کردم به این مهاجرت و مدام برای خودم حلاجی میکنم که یکی از چیزهایی که در مهاجرت تجربه میکنی تنهایی عجیب و غریبی است که گاهی با حضور دوستی و آشنایی التیام پیدا میکنه و گاهی هم برای روزها دست از سرت بر نمیداره... دوستیها در این سرزمین جدید شکل دیگه ای داره، به نظرم نقششون خیلی مهم و حیاتیه، پیدا کردن آدمهایی که دوستشون داشته باشی و دلت بخواد که لحظه هاتو باهاشون بگذرونی کار ساده ای نیست، اما اگر شانس داشتی و کسی یا کسانی رو پیدا کردی، اون وقته که می خواهی با اون آدم یا آدمها جای خالی همه کسانی رو جا گذاشتی جبران کنی و دوباره همه خاطراتت رو در سرزمین جدید بسازی... و چقدر ناامید کننده و دلسرد کننده است اگر تصوراتت غلط باشه...و اون وقته که باز فیلت یاد هندستون میکنه و باز سوالهای بی جواب سرو کلشون پیدا میشه...همون سوالهایی که سه سال واندی هست که نتونستی جواب بدی، همون سوالهایی که نتونسته نه به موندن متقاعدت کنه و نه به رفتن...