درک احساسات کارمند بیمه

نمیدونم بار چندم بود که داشتم به اداره تامین اجتماعی شعبه؟؟؟؟ میرفتم.از لحظه ای که تصمیم به رفتن گرفتم افکار منفی و آزاردهنده به سراغم اومد.مطمئن بودم که دوباره یا پرونده نیست یا شماره اشتباهه یا کارمند مربوطه غایبه یا یکی از مدارک ناقصه یا...
اگه به اصرار بابام نبود حتما از خیر این مبلغ ناچیزه بیمه مرخصی زایمان می گذشتم بالاخره رسیدم.طبقه دوم بایگانی:باید تاریخ رسیدن پرونده رو از دبیرخونه پیگیری کنی/
طبقه اول:دبیرخونه:پرونده هنوز نیومده.بعد از کلی اصرار من و اینکه نزدیکه یکماه از ارسال پرونده گذشته کاشف به عمل اومده که تاریخ اشتباه وارد شده.
طبقه دوم:بایگانی
طبقه اول، طبقه همکف، طبقه پنجم، طبقه همکف..........
طبقه پنجم :امور بیمه شدگان:شناسنامه خودت وبچه!
این مدرک دیگه اولین باریه که به گوشم خورده.ضربان قلبم به سرعت میزد .از کارمند مربوطه خواستم که کار من رو راه بندازه تا من فردا شناسنامه رو برای تائید تاریخ زایمان بیارم.قبول نکرد.داشتم منفجر میشدم.سعی کردم برای کنترل خشم خودم احساساتش رو درک کنم."آره تو حق داری، تو یک کارمند خسته هستی که کارت کسل کننده است، تو حقوق خوب نمیگیری، اجاره نشینی،....."نه نمیتونستم.اصلا قادر به درک احساساتش نبودم.دراون لحظه خودم بیشتر از هرکسی احتیاج داشتم که احساساتم درک بشه.سن بچه ام از یک سال گذشته بود و من بعد از بارها مراجعه هنوز کارم انجام نشده بود.یک درک ساده احساسات از طرف اونها می تونست من رو آروم کنه مثلا"شما هم حق دارین، اما اینجا اداره دولتیه با مسایل خودش..."اما متاسفانه احساسات من نه تنها درک نشد بلکه زیر بمباران حرفهای بی ربط و نگاههای تحقیر کننده کارمند بیمه خرد شد.به خودم که اومدم دیدم در روی یکی از صندلیهای اداره نشسته ام و صدای گریه ام فضای اداره رو پر کرده.برای حق بیمه ام نبود که گریه میکردم، برای زمان تلف شده هم گریه نمی کردم.من برای خودم، بچه ام و آینده تمام بچه های این مملکت گریه میکردم که باید چنین فضای آلوده و به دور از از شان انسان رو تجربه کنن. .
یادم به یکی از پستهای مانای عزیزم افتاد.در جواب کسانی که بهش گفته بودند که برای چی اینقدر کتابهای روانشناسی و تربیتی می خونی،مگه ما که بدون کتاب بزرگ شدیم چه اشکالی داریم؟ خیلی خوب به وضعیت امروز کشور اشاره کرده بود.در تائید دوستم بهتون پیشنهاد میکنم یک سری به ادارات دولتی بزنید.