بال ها و ریشه ها*

ضرب المثلی می گوید:"مبارک باد آن که می تواند به فرزندانش ریشه و بال ببخشد."
نیازمند ریشه دواندن هستیم.در دنیا جایی هست که در آن به دنیا آمده ایم، زبانی را اموخته ایم و شنیده ایم که چگونه پیشینیان ما از پس مشکلاتشان برآمده اند.مواردی پیش می آید که به خاطر این مکان، احساس مسئولیت می کنیم.
باید بال داشته باشیم.بالها افق های بی پایان خیال را به ما می نمایند، ما را تا رویاهایمان پرواز میدهند، به دوردستها می برند.بالها اجازه می دهند ریشه های همنوعان خود را بشناسیم و از آن ها بیاموزیم.
مبارک باد آن که بال و ریشه دارد.
و نگون بخت است آن که فقط یکی از این دو را دارد.


*از کتاب "قصه هایی برای پدران، فرزندان، نوه ها" نوشته پائولو کوئلیو، انتشارات کاروان