از وقتی که قرار شد به استرالیا بریم، بیشتر کسانی که به ما می رسیدند در مورد کانگوروها حرف می زدند و اینکه چقدر کانگورو در اونجا زیاده و خلاصه در روزهای آخر قبل از اومدن من دچار این توهم بودم که احتمالا از بدو ورود کانگوروها زیر دست و پای ما حرکت می کنند، یه چیزی شبیه وضعیت گربه ها در ایران.چند باری هم پیشنهاد دادم کالسکه سامیار رو نبریم و اونجا یک کانگورو بگیریم....
خلاصه اینکه بعد از 5 هفته استقرار ما چند روز پیش چشممون به جمال این حیوان روشن شد، اون هم نه در کوچه و خیابان بلکه در باغ وحش ملبورن.
*****
باغ وحش ملبورن که در داخل شهر قرار داره مجموعه بزرگیه که سعی شده بسیار طبیعی طراحی بشه.تنوع جانوری خوبی هم داره اما اشکال کار اینجاست که به سبب احترام زیاد به حیوانات "محدوده های وسیعی رو براشون در نظر گرفته اند و برخی از اونها به سختی دیده می شوند، خصوصا در روزهای گرم که تعدادی از اونها از جمله "آقا شیره" و "آقا ببره" و..زیر سایه درختها لم دادن و لنز تله بابا سینا هم برای شکارشون کافی نیست.
در مجموع جای جالبی بود .یکی از قسمتهای جالبش مجموعه مربوط به پروانه ها بود که ازادانه در یک محدوده مسقف حرکت می کردند و به لحاظ شکل و رنگ بسیار دوست داشتنی بودند.در حین بازدید یکی از اونها روی سر سینا نشست و ما کلی ذوق کردیم که لابد همای سعادت در نیمکره جنوبی به شکل پروانه ظاهر میشه.
سامیار هم خیلی از باغ وحش لذت برد.البته مرتب می خواست بره و حیوان ها رو "نازی " کنه و مدت زیادی طول کشید تا تونستیم متوجهش کنیم که اینها دوست ندارن کسی توی خونشون بیادو...
*****
دیروز از یکی از دوستان شنیدم علت اینکه عکس یک شترمرغ و کانگورو روی آرم دولت استرالیا است اینه که این دو حیوان، حیواناتی هستند که به علت ویژگی بدنی قادر نیستند که به عقب حرکت کنند و دولت استرالیا ادعا داره که کشور و ملت ما همیشه رو به جلو حرکت می کنه.....
قضاوت و تحلیل این ماجرا به عهده خواننده.من که فعلا قادر به هیچ گونه اظهار نظری نیستم.در حال حاضر به عنوان یک "ساکن دانم"در وضعیت خود درجا زدم و دنبال یه جای دستی می گردم بلکه بگیرم تا عقب گرد نکنم که حداقل شرمنده دولت استرالیا و شتر مرغها و کانگوروهای عزیزش نشم
.
این عکس هم تقدیم به تمام همکلاسی های عزیزم در کلاس زبان زندگی
۶ نظر:
اشیالله اینقدر پیشرفت کنین که جای کانگورو و شترمرغ عکس شما رو بذارن رو پرچمشون
salam, ye soal daram azat, be nazaret shahr khosh gele ya na? tamize? adamha shikan? mishe unest be man javab bedi mersi
وجه تشابه ایران و استرالیا اینه که در هردو جا شترمرغ جلو میره... آدم های دورو و شترمرغ صفت این مملکت هم عقبگرد ندارند.
همونجا باش و فکر برگشت رو از سرت بیرون کن... لااقل به خاطر سامیار
مرجان عزیز
مرسی از اینکه بالاخره عکسی از کانگارو رو برای ما گذاشتی. فقط می خوام بدونم که سلام ما رو هم به اونا رسوندی یا فقط از دور عکسشونو گرفتین.
در مورد زرافه هم اگه سینا یه خوری روی نوک پا وامیستاد و یه خورده بیشتر سعی میکرد که از زبونش هم عکس می گرفت که می تونستیم ببینیم زبان زرافه ای چه شکلیه خیلی خوب بود و می تونستیم زبان و گوش زرافه رو برای کامران پرینت کنیم کادو تولد بهش بدیم.
دلمون براتون تنگ شده و امیدوارم که بهتون خوش بگذره.
سلام مرجان جون
لحن نوشتنت خیلی آرومتر شده امیدوارم که اوضاع خوب پیش بره
توضیحاتت من را یاد باغ وحش کوالالامپور می اندازه..اینجا هم پروانه ها آزادند و حتی پرنده ها!! می آیند روی شونه آدم می شینن!! روشان می ترسه..چه خوب که سامیار نمی ترسه..
man ham fekr mikardam unja kangoro ha zir e dast o paye adam mimunan o leh mishan az bas ke ziadand.. pas in khabar ha ham nist... khube. khosh halam ke sar e hali
ارسال یک نظر