چرا بزرگ شدم...

سامیار این روزها داره بزرگ شدن رو میفهمه، این که تواناییهاش از قبل بیشتر شده و اینکه الان چه کارهایی رو خودش میتونه انجام بده و خلاصه از این ماجرا راضیه.
من هم از این فرصت استفاده کردم تا بتونم اون رو عادت بدم که شبها خودش بخوابه، بدون اینکه لازم باشه من و سینا ساعتها کنارش بخوابیم و بعد خمار و خوابالو مجبور بشیم که کارهای عقب افتاده رو انجام بدیم و از اون مهم تر طبق اصول تریبتی بچه سه ساله خودش باید قادر باشه که بدون کمک پدر و مادر بخوابه....
چند روز پیش بعد از بر شمردن تمام کارهایی که خودش میتونه انجام بده و اینکه چقدر بزرگ شده توضیح دادم که خودش به تنهایی میتونه بخوابه و نیازی به من و بابا نیست...در حالی که صورتش خیلی غصه دار بود گفت : مامان، من چرا بزرگ شدم؟!!!!


کاش می تونستم بهش بگم که من هم بارها و بارها از خودم پرسیدم چرا بزرگ شدم...مخصوصا این روزها که خیلی کار دارم و پرم از برنامه ها و مسئولیتهای مختلف ...واقعا چرا اینقدر بزرگ شدم...من هنوز دلم می خواد که سرم رو روی پای مامانم بذارم و بخوابم، هنوز دلم می خواد که وقتی از مهمونی بر می گردیم خودم رو بخواب بزنم و بابام من رو بغل کنه و روی تخت بذاره، چرا فکر کردم اینقدر بزرگ شدم که میتونم هزاران کیلومتر ازشون دور بشم و ...
.....

چرا بعضی وقتها بزرگ شدن اینقدر سخته و چرا اصول تربیتی از ما می خواد که اون رو سختر هم بکنیم.....